انرژی

سلام

سرِ یک کلاس ۶ ساعته ی عزیز بودیم، پریسا گفت « سحر احساس می کنم احتیاج به انرژی داری (عجیب بدون اینکه بدونه راست می گفت!) خیلی دوست دارم بهت انرژی بدم ولی نمی دونم چی کار کنم.» بعد شروع کرد تند و تند چیزی نوشت و داد و فریاد که « وای نمی دونی چی از آب در اومد!»
(در این لحظه جا داره که از نهایت توجه به کلاس از خودمون تشکر کنم، ولی حقیقتاً ارزش توجه هم نداشت!)
خلاصه پریسا شعف زده (این همه هیجان ناشی از یک شعرش برام جالبه...) دفترشو داد دستم:

                     ماه . . .
                                   سکوت سکوت
                      آب . . .
                                     سرشار سرشار
   
                یک قدم مانده به عکس

                     سحر از راه رسید
                                  گل مه را بربود ! ! !

... خوشحال شدم از اینکه این شعر اینقدر خودشو شارژ کرد.

* * *

یک جمله هم از جبران خلیل جبران، حاصل مطالعات من در یک کلاس دیگه!

دور کن مرا از عقلی که نمی گرید، فلسفه ای که نمی خندد و غروری که در برابر معصومیت زانو نمی زند.

(اینم حرفیه)