ایرانی!

((ایرانیان کهنه کار و نکته سنج هستند، ذوق توطئه دارند، برای پذیرایی های رسمی ساخته شده اند. ایرانی مدام عاشق آشوب و اغتشاش و درهم و برهمی بوده است و خوشی او در این است که داد و فریاد راه می اندازد، یکنفر را، هر که می خواهد باشد، توانا و نیرومند و رستم دستانش بخواند اما در عین حال در دل دشنامش بدهد و آهسته و یا قاه قاه بخندد و خلاصه همان صحنه ی کمدی و خنده دار را بازی کند که مظهر زندگی ایرانیان است. ما فرنگی ها وقتی در حق کسی می گوییم سخت و استوار، مقصودمان تحسین از اوست، در صورتی که در ایران چنین آدمی را احمق و نادان می خوانند و وقتی می خواهند از کسی تعریف کنند می گویند خلی نرم است.))

سعی کنید احساسات وطن پرستانتون رو یه خورده کنترل کنید که خودم بدترم! اینها نظر ژان لا رتگی، روزنامه نویس فرانسوی هست که در کتاب "ویزا برای ایران" در سال 1962 چاپ شده.

انصافاْ درست نگفته!؟ یعنی 42 سال پیش از ایرانی گفته که خط به خطش هنوز صدق می کنه؛

تو طئه...پذیرایی های رسمی...اغتشاش...درهم برهمی...داد و فریاد.....کدومش کار ما نیست!؟

حسن نراقی در کتاب جامعه شناسی خودمانی (چرا درمانده ایم) خیلی بیشتر از اینها ایرانی رو به خودش نشون می ده، فقط باید واقع بین بود.

بازم از این کتاب می نویسم شیما جون  ممنون!