رؤیای واقعی!

حس خیلی خوبی دارم،‌ هر چند که الآن حالم خوب نیست و یه خورده منگم و بی حوصله، ولی حس خوبی دارم.
حس می کنم دارم درست قدم بر می دارم و راهی رو می رم که باید برم. حس می کنم رسیدم به جایی که به تصمیماتی که می گیرم شدیداً اعتماد دارم و به نتیجه ای که می خوام بگیرم اعتقاد دارم! راه جدیدی که انتخاب کردم همونیه که همیشه تو همه ی رگ های بدنم جاری بوده و تو مویرگ های مغزم می پیچیده تا حالا...، تو این زمان خاص، تو این شرایط عالی، همه چیز دست به دست هم بده و بیاد تو دنیای واقعی!

به دنیای واقعی خوش اومدی رؤیای همیشگی سحر!!

* * * *

می خوام دیگه رسماً از رشته ی معماری انصراف بدم و رشته ی علوم اجتماعی رو در دوره های فراگیر پیام نور ادامه بدم!

ممنونم،

از امین عزیز که برای ادامه ی تحصیلم در رشته ی معماری خیلی تلاش کرد.
از دانشگاه کاشان و گروه معماری که با شرایط سختشون منو ترغیب به انصراف کردند.
از بنیانگذار دوره های فراگیر که این شرایط رو بوجود آوردن.
از بی خبری که باخبر مختصری از راه پیش رویم را به موقع برایم شرح داد.
از استادی که با یک جمله انگیزه ی بیشتری ایجاد کرد.
از مشاوری که 4 سال پیش پیشنهاد انتخاب رشته های مقطع کاردانی رو داد.
از استاد محترمی که گفت اگه عاشق معماری نیستی ادامه نده و من همون لحظه از کلاسشون بیرون اومدم و دیگه دانشگاه نرفتم.
از همه ی مشاورانی که راهنماییم کردند (بخصوص عمه جان و محبوبه جان!!)
از توماس ادیسون، گراهام بل، بیل گیتس، ... بلاگ اسکای!
و قطعاً خانواده ی محترم رجبی!!

(خدا جون، یه دنیا شکرت!!.)