درمان!؟

نمی دانم چرا زبانِ نوشتنم لال شده!

نظرات 5 + ارسال نظر
نیلوفر یکشنبه 13 اردیبهشت‌ماه سال 1388 ساعت 06:59 ق.ظ

نگو سحر نگو.... به قدر کافی دلم و قلبم و جگرم می سوزد... یکی مثل تو با این همه سختی ...باز هم شاکر...یکی مثل من...دعایم کن...لااقل کمی از تو بیاموزم.

خدایا شکرت!

مکتوب چهارشنبه 16 اردیبهشت‌ماه سال 1388 ساعت 03:31 ب.ظ http://j1st4ever.persianblog.ir

میدونی اینجور وقتا با گشتن تو وبلاگها میشه گردونهء ذهن رو به گردش در آورد .
موفق باشی . همیشه دعاتون میکنم و براتو آرزوی موفقیت دارم .

قلی جمعه 18 اردیبهشت‌ماه سال 1388 ساعت 02:55 ب.ظ

چیزی نیست...یک جور روحیه ی آمریکایی است...وقتی برگشتی وطن خوب میشوی...همین.

:))))‌ بی خیال!!!!

ایران پیکس شنبه 19 اردیبهشت‌ماه سال 1388 ساعت 01:56 ق.ظ http://iranpix.blogfa.com

سلام
خسته نباشید
به منم سر بزنید
خوشجال میشم

عکسهای شراره رخام که خیلی عکسهای توپی هست!!! حتما ببینید
http://www.iranpix.blogfa.com/post-692.aspx


مدل لباس چرم برای خانوم ها که اینم خیلی عکس های باحالی داره
http://www.iranpix.blogfa.com/post-691.aspx

منتظرم
بای بای

مرضیه یکشنبه 20 اردیبهشت‌ماه سال 1388 ساعت 05:16 ق.ظ http://www.yavaritabar.blogfa.com/

سحر جان سکوت زبان بی زبانی ست واین دردی است که چندان به درمان نیاز ندارد

سکوتی سرشار از ناگفته ها!؟

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد