واقعا من اینجا چی کار میکنم وقتی یکی از بهترین دوستام اون سر دنیا، تازه دوقلو دار شده؟! همون سر دود دار، ترافیک دار، اعصاب ندار! اصلا همون! خود خودش! ولی یک عالمه دوست با صفام اونجان و من اینجا جا موندم!
پ.ن: این جور احساسات کوتاه بی خطر معمولا جاش در فیس بوکه، ولی به دو دلیل این اومد اینجا:
1- همین امروز صبح خبر قبول شدن مقاله م در کنفرانس رو گذاشتم و تبریکات غیرمنتظره ی زیاد و شیرینی گرفتم و نمیخوام حالا با غرم حال خوب صفحه م رو خراب کنم
2- تو، تو آدم بی جنبه، برای اولین بار صفحه ی فیس بوکم رو مسموم کردی و هنوز حالم بده! پنجره ش را باز کردم هواش عوض بشه!
سحر جونم بهت تبریک میگم .تو همیشه باعث افتخار ما هستی.
دوست دارم خیلی زیاد...
تبریک بابت قبولی مقاله..بله، درست حدس زدین، قلی پدرمه