آقای سن و سال داری سوار تاکسی می شن: آقا می خوام برم پارکینگ عسل؛ کجاست؟
آقای راننده ی گرما زده: نمی دونم!
- آقا ببین رو این کاغذ آدرسشو ننوشته؟
: نمی دونم!
- بخون این کاغذو...!!!
: یا بخونم یا رانندگی کنم!!
یک مسافر نیکوکار: آقا بده من ببینم ...(یک قبض پارکینگ رو می ده به نیکوکار) نه جناب! هیچی روش ننوشته، هیچ آدرسی نداره فقط نوشته پارکینگ عسل و ساعت ورود خودرو و ...
راننده ی کلافه: حالا می خوای بری پارکینگ چی کار کنی؟
- ماشینم اونجاست.
: یعنی چی "ماشینم اونجاست"!؟!؟!؟!
- اینجا تو طرح کار داشتم، با ماشین تا یه جایی هم اومدم، بعد ماشین رو گذاشتم تو این پارکینگ، حالا رفتم کارم رو انجام دادم ولی پارکینگ رو گم کردم!
راننده ی بهت زده: یعنی اسم خیابونش رو هم نمی دونی!؟!؟!؟!؟!؟
- چرا...چرا...یه چیزایی می دونم...یه چیزی شبیه مسیحیان، یا مسیحی...مسیح...یا اصلاً یه چیز دیگه بود ولی به اینا ربط داشت!
راننده ی آمپر چسبونده: خیابون مسیح چیه دیگه!؟ کجا بود؟؟؟ مسیح نداریم!
: چرا بابا همین طرفا بود...مسیح...مسیحی...
- نکنه خیابون زرتشت رو می گی!؟
: آره آره، مسیح…زرتشت…آره! خودشه! کجا باید پیاده شم!؟
خیلی دوست دارم بنویسم، خیلی ... شاید بیشتر از هر زمان دیگه ای ... شاید!
دوست دارم بنویسم از چیزایی که تو ذهنم بالا و پایین می پرن ... از چیزایی که تو گوشه های مغزم فرو میرن و بیرون نمیان ... دوست دارم بنویسم از همه ی حسای متضادی که دارم، از سیاه و سفید ... دوست دارم بدونم باید خاکستری رو خوش رنگ دید یا با رنگ دیگه قاطیش کرد که خوش رنگ شه یا تحملش کرد! کدومش درسته!؟
دوست دارم فقط بنویسم ... همین جا ... هیچی نمی گم! می نویسم!
"مرا در دل کلمات بکار"
شدیداً می ترسم
می ترسم عشق هم جزء عادت ها شود
شدیداً می ترسم که رویا بسوزد
و لحظه ها منفجر شوند
می ترسم شعر به پایان برسد
و خواسته ها خفه شوند
خیلی می ترسم
می ترسم دیگر ابری نباشد
بارانی نباشد
درختان جنگل نباشند
خواهش می کنم
مرا در دل کلمات بکار!
(سعاد الصباح)