سلام!
بدینوسیله به اطلاع کلیه ی دوستان و آشنایان می رساند، خداوند به ما لطف فرموده و اجازه ی شرفیابی به خانه ی خود را نصیبمان نموده است.
ما در روز سه شنبه عازم آن دیار (عربستان، نه دیار باقی!!! ) خواهیم گشت!
لذا از کلیه ی خوانندگان عزیز تقاضا دارم، در صورتی که از حقیر دلگیر، دل چرکین، دل شکسته، دلزده، دل خسته، دلمرده، دلسوخته، دلتنگ، خونین دل و ...، گشته اند، با بزرگواری خود عفو نموده و اگر از دست اینجانب اقدامی در این راستا می تواند صورت پذیرد، حتما بفرمایند.
به عبارت ساده تر: خدا سوسک کنه کسی رو که از دست من دلگیر، دل چرکین، دل....ای بابا! هر چیز باشه و دلش صاف نشه و من به این سفر برم!
پیشاپیش از لطف شما سپاسگزارم!
و بالاخره نتیجه ی پایان امتحانات در ساعتی پیش:
من بیش از آنکه بیاندیشم، هستم!
«سحر»
پ.ن: مرجان عزیزم با تمام وجود بهتون تبریک می گم!
آرزو می کنم نه تنها «عشقتون کاشکی همین جوری بمونه»... بلکه بیشتر و بیشتر هم بشه!