زندگی این روزها دارد ما را زیاد بالا و پایین می‌کند. ما هم سعی می‌کنیم به رویش نیاوریم که دارد با ما چه می‌کند و دلش را می‌گذاریم خوش بماند که به هر سازی که می‌خواهد ما را می‌رقصاند!
اما حقیقتاً ما آنقدرها هم منفعل نیستیم، این زندگی این بالاهایی که دارد ما را می‌برد، از پایین‌هایی که می‌کشد، دلچسب‌تر است. یا بهتر بگویم ما مثبت اندیش هستیم و با آن‌ها بیشتر حال می‌کنیم تا حالی کرده باشیم دیگر (خیلی فلسفی بود!)
پ.ن: پست قبلی را پاک کردم. یادم نمیاد چندان پستی از اینجا پاک کرده باشم. اما بعداً که خیلی آرام‌تر شدم (این بعداً خیلی هم سریع اتفاق افتاد! ببینید با روان آدم چه می‌کنند) دیدم واقعاً ذره‌ای ارزش اینجا ماندن را ندارد. تمام این توضیحات را هم به احترام تنها خواننده‌ی پست قبل دادم!
چیزی شبیه کشتی که در امواج خروشان دریای کارائیب بالا و پایین می‌شود یا شاید هم در آب‌های آرام زیر آفتاب ملایم بعد از طوفان شب گذشته به سوی ساحل حزیره‌ای ناشناخته. و پست قبل را چرا پاک کردید؟ دوست داشتم پاسخ من نیست ها. گفته باشم:)
سوال بعدی لطفا!